Pętla treningowa inspirowana trasą Maratonu Parkowego

Czasem wydaje mi się, że tutejsze ścieżki znam już niemal na pamięć a jednak Park Śląski ciągle mnie zaskakuje.  W jego obrębie znajduje się park etnograficzny, rosarium, ogród zoologiczny, planetarium, wesołe miasteczko i wiele kilometrów biegowych alejek. Mam swoje ulubione jednak przeważnie z wygody wybieram te najbardziej uczęszczane trasy: wokół Stadiony Śląskiego albo dużą pętlę rowerową. Tym razem postanowiłam nieco odejść od rutyny i przebiec pętlą, która częściowo pokrywa się z trasą biegu o nieodmienialnej dla mnie nazwie: Chorzów Park Śląski Maraton

Zaczynam przy dronie, interaktywnej rzeźbie przypominającej komara. Biegnę w górę, wzdłuż parkanu ZOO. Wypoczynek i kultura – dawna nazwa parku ma sens;) – znani artyści ciekawie zagospodarowali szaro otynkowane połacie ogrodzenia – odnajdziecie tu charakterystyczne prace Raspazjana, Mony Tusz oraz wielu innych nie mniej rozpoznawalnych street artowców

tylko Szwedzki jakoś nie w formie…

Dzięki ich pracom podbieg mija mi bezboleśnie; później wypłaszczenie, znów lekko w górę do skrzyżowania z Aleją Planetarium – tutaj, na szczęście, zaczyna się niespełna kilometrowy zbieg prowadzący aż do lądowiska helikopterów. później płaski zacieniony odcinek i Aleją Ziętka a dalej Klonową obiegam obiekty wodne, przebiegając przez tzw część japońską parku i mijając Stadion Śląski. Skręcam w Aleję Łani – łagodny podbieg prowadzi wprost do restauracji o tej samej nazwie. Nieopodal kolejny przystanek kultura – tym razem rzeźby w plenerowej galerii. Kolekcja ciekawie urozmaica krajobraz, choć niektórym obiektom przydałoby się odświeżenie a większości z nich tabliczki np z informacją o autorze.

Zdzisław Cierniak – Kolarze

Pięćset metrów zbiegu wzdłuż parkanu zoo i znów wbiegam na główną aleję. Tu trochę kluczę, obiegam rosarium (świetny pomysł by wpuścić tu biegaczy i pokazać im ten obiekt) i już Aleją Żyrafy biegnę najpierw do abstrakcyjnej rzeźby przedstawiającej to sympatyczne zwierzę- symbol Śląskiego Zoo a później w stronę pięknej XIX wiecznej bramy – pozostałości po doszczętnie zburzonym po II wojnie światowej pałacu Donnersmarcków w Świerklańcu. Ja na szczęście za chwilę skończę już swój trening – jeszcze 300 metrów i znów będę przy dronie/komarze  obawiam się jednak, że maratończycy nie będą wdzięczni za tę agrafkę. Z drugiej strony – maraton to próba sił, nikt nie obiecuje, że będzie łatwo. Na pewno będzie ciekawie i inaczej niż na większości topowych biegów ulicznych.

Przy dronie pamiętaj, żeby się uśmiechnąć – jesteś w kamerze