Jaka intensywność kształtuje wytrzymałość a jaka wspomaga spalanie tkanki tłuszczowej? Najlepiej przekonać się o tym w drodze specjalistycznych badań wydolnościowych. Dzięki nim (i znajomości indywidualnych stref intensywności oraz prędkości biegu) trening staje się świadomy, skuteczny i ukierunkowany na wyznaczony cel.
STREFA TLENOWA I – to intensywność wysiłku, przy której energia czerpana jest przede wszystkim z przemian tłuszczowych. Długotrwały wysiłek z tą intensywnością najskuteczniej przyczynia się do do redukcji tkanki tłuszczowej.
STREFA TLENOWA II – to intensywność wysiłku, która jest realizowana tylko przy udziale przemian tlenowych (metabolizmu tlenowego). Jest to tzw. pierwszy zakres treningowy, najkorzystniejszy do budowania bazy – fundamentu pod długie dystanse.
PRÓG TLENOWY (LT) – intensywność wysiłku, po przekroczeniu której dochodzi do stopniowego włączania się w produkcji energii przemian beztlenowych – tworzy się wtedy kwas mlekowy. Dzieje się tak ze wzgledu na niewystarczającą ilośc energii płynącej z przemian tlenowych.
STREFA MIESZANA: Trening z taką intensywnością kształtuje ogólną wytrzymałość biegową, jest stosowany w formie biegu ciągłego – to tzw drugi zakres. Przy tej intensywności wysiłku możliwa jest utylizacja powstających w mięśniach szkodliwych metabolitów.
PRÓG ANAEROBOWY (RCP – respiratory compensation point) – intensywność wysiłku, po przekroczeniu której dochodzi do szybkiego zmęczenia. Dzieje się tak w wyniku narastania stężenia metabolitów mięśniowych, których buforowanie nie jest wystarczające. Wysiłki o intensywności okołoprogowej bardzo dobrze kształtują wytrzymałość biegową. Z tą intensywnością stosuje się najczęściej wysiłki interwałowe.
SREFA BEZTLENOWO – TLENOWA – inaczej trzeci zakres. Wysiłki w tym zakresie kształtują wytrzymałość beztlenową – potrzebną np na finiszu lub podbiegach. Praca w tej strefie powoduje duże wahania równowagi kwasowo – zasadowej.
