Zawsze przed każdym startem się boje… Bez względu, czy jest to bieg na 5, czy 100km. Ultra boje się bardzo, ale gdybym dała sobie spokój ze strachu, ze słabego przygotowania, czy z jakichś innych powodów, to ciężko by mi było się pozbierać psychicznie… Wole umierać na trasie z bólu, niż w domu wewnętrznie…:)
Dla mnie „zarżnięcie” się fizyczne, to relaks dla psychiki… W tym odnajduje siłę i tak się zbieram do pracy…
Nie potrafię się usprawiedliwiać i nie nauczyłam się jeszcze sobie mówić „nie” jak już zaplanuje jakiś start.. Wiadomo, odkąd mam dzieci nie mogę sobie pozwolić na nieprzemyślane i drogie starty, ale to co jest realne logistycznie, nie jest nierealne fizycznie… A na pewno staram się próbować…
twoje zwyciestwo 
Podobno nie boja sie tylko ci , ktorym brakuje wyobrazni…